Sitodruk (serigrafia) to najbardziej popularna metoda znakowania odzieży. W dużym skrócie polega na wykonaniu szablonu nadruku, na który nakłada się bardzo drobną siatkę, po czym wykonuje odbitkę, przez którą przetłacza się farbę na odzież. Brzmi całkiem skomplikowanie, ale dla doświadczonych drukarzy jest to bardzo prosty proces, dzięki któremu możemy uzyskać bardzo tanie nadruki w świetnej jakości.
Po pierwsze – przygotowanie.
Pierwszym elementem procesu jest przygotowanie tzw. klisz. Każdy plik graficzny, który zostanie przekazany do druku musi mieć odseparowane wszystkie kolory (jeśli w pliku występuje więcej niż jeden kolor). W przypadku kiedy grafikę stanowi kilka kolorów (maksymalnie 6), separację plików wektorowych wykonuje się zazwyczaj w corelu (następuje wtedy rozłączenie poszczególnych elementów o konkretnych kolorach i ich zapisanie jako osobne pliki, gotowe do wydruku na ploterze do klisz). W przypadku jednak, jeśli mamy do czynienia z grafiką pełnokolorową, rozbarwienia dokonuje się w photoshopie (maksymalnie do 6 kolorów, określonych wg palety Pantone). Klisza dla grafiki pełnokolorowej posiada zatem drobne „oczka” w mniejszym lub większym natężeniu iw różnych rozmiarach, które określają stopień pokrycia kolorem dla każdej warstwy, który w rezultacie daje pożądany kolor – jest to nic innego, jak raster.
Kolejnym etapem jest naświetlenie sit. Odbywa się to na zasadzie negatywu w aparacie. Najważniejszym elementem naświetlania jest emulsja światłoczuła, która musi być przechowywana w ciemni, ze względu na swoją wrażliwość właśnie na światło. Emulsję tą nakłada się jednolicie na całą powierzchnię sita, po czym suszy się ją przez kilka minut w “suszarce” do sit. Następnie w naświetlarce kładzie się kliszę, a na to sito z emulsją światłoczułą. Sito zamyka się w urządzeniu naświetlającym, co sprawia, że cała powierzchnia emulsji światłoczułej naświetla się i utwardza (poza elementem czarnym, zadrukowanym, który blokuje przepływ światła – w tym miejscu emulsja pozostaje “miękka”).
Po naświetleniu sita, należy je jak najszybciej przekazać do mycia. Pod wpływem mycia emulsja w nieutwardzonych miejscach rozpuszcza się, a na sicie, w miejscu gdzie nałożona została klisza, tworzą się drobne punkty, przez które później przechodzić będzie farba. Podczas wymywania trzeba uważać, aby emulsja nie była narażona na działanie wody zbyt długo, ponieważ nawet utwardzona emulsja przy dłuższym działaniu wody może ulec rozpuszczeniu.
Po umyciu sita, należy ponownie wysuszyć emulsję. W tym momencie można ewentualnie wprowadzić drobne korekty sita, czyli zaklejenie wszystkich dziurek (które nie znalazły się w projekcie), przez które mogłaby przejść farba.
Po drugie – kolor.
Sitodruk daje możliwość odwzorowania kolorów wg palety Pantone, co powoduje, że każdy kolor musi być utworzony od początku na podstawie unikalnej receptury. Drukarze korzystając z programu, który wylicza dokładne ilości każdej farby przygotowują farbę o dokładnym kolorze Pantone. W większości przypadków do druku używa się standardowych farb plastizolowych.
Sitodruk oferuje szereg innych rodzajów farb, począwszy od farb wodnych (zupełnie bezwonne i nieszkodliwe), a kończąc na farbach z efektami – puchnących, brokatowych czy dających złudzenie szklanego lub kamiennego nadruku.
Po trzecie – druk.
Przygotowane sito (lub sita) należy zamocować na jednym z ramion karuzeli. Jeśli druk odbywa się na karuzeli automatycznej, rakiel samodzielnie rozprowadza równomiernie farbę na powierzchni znakowanego materiału. Drukowana koszulka przechodzi przez kolejne stacje (ramiona karuzeli), w tym te suszące – tzw. flashe, po czym zostaje zdjęta z blatu i przekazana do tunelu suszącego, którego temperatura ustawiana jest zależnie od typu odzieży, materiału i rodzaju stosowanych farb.
Ze względu na dość czasochłonny proces przygotowania, sitodruk jest metodą opłacalną przy wyższych nakładach (od ok. 20-30szt.). Sprawdza się idealnie przy wzorach kilkukolorowych (idealnie odwzorowuje wybrany kolor Pantone), ale dobrze radzi sobie również z pełnokolorowymi grafikami.